Wiele osób zna to uczucie: nagle budzisz się o 3 lub 4 nad ranem bez wyraźnego powodu. W domu panuje cisza, niebo wciąż jest ciemne, a zasypianie jest dziwnie trudne. Na przestrzeni lat wokół tego zjawiska rozwinęły się niezliczone wierzenia, interpretacje duchowe i teorie związane ze zdrowiem. Ale co tak naprawdę mówi na ten temat nauka?
Eksperci od snu wyjaśniają, że nasz sen składa się z cykli, które powtarzają się co 90–120 minut w ciągu nocy. Na początku nocy spędzamy więcej czasu w głębokim śnie. W miarę upływu poranka organizm naturalnie przechodzi w lżejsze fazy snu. Między 3 a 4 nad ranem wiele osób znajduje się w jednej z tych lżejszych faz, co ułatwia im wybudzenie się nawet przy drobnych zakłóceniach, takich jak hałas, zmiany temperatury czy wewnętrzne sygnały fizjologiczne.
Stres i lęk to jedne z najczęstszych przyczyn wybudzania się o wczesnych godzinach porannych. W okresach spokoju umysł staje się bardziej aktywny, a nierozwiązane zmartwienia mogą się pojawić. Nawet jeśli ktoś łatwo zasypia, napięcie emocjonalne może powodować częściowe rozbudzenie mózgu wcześnie rano. Właśnie dlatego osoby cierpiące na przewlekły stres często zgłaszają, że budzą się o tej samej porze każdej nocy.
Kolejnym ważnym czynnikiem jest regulacja poziomu cukru we krwi. Organizm reguluje również poziom glukozy w nocy. Jeśli poziom cukru we krwi spadnie zbyt nisko, uwalniane są hormony stresu, takie jak kortyzol i adrenalina, które go stabilizują. Hormony te mogą również zwiększać czujność, prowadząc do nagłych wybudzeń.
