Wiele tradycji duchowych postrzega ciało jako tymczasowy dom – święte naczynie, które niosło człowieka przez życie, ale nie jest tym, kim on naprawdę jest.
Kiedy więc ogień zamienia ciało w popiół, wielu wierzy:
Dusza nie płonie.
Duch nie znika.
Po prostu idzie dalej.
Podobnie jak motyl opuszcza poczwarkę, tak dusza, według wielu wierzeń, kontynuuje swoją podróż – nie wpływając na to, w jaki sposób traktowane jest ciało po śmierci.
🌍 Jak różne tradycje rozumieją podróż duszy
Nie ma jednej odpowiedzi. I to jest w porządku.
Żal jest sprawą osobistą. Podobnie jak wiara.
Oto, jak niektóre tradycje mądrościowe świata postrzegają duszę po śmierci i kremacji:
1. Hinduizm: Wieczny Atman
„Dusza nie ginie, gdy ciało ulega zniszczeniu” – Bhagawadgita
Dusza (atman) jest wieczna, nienarodzona i nieśmiertelna.
Preferowaną metodą jest kremacja, ponieważ pozwala ona szybko uwolnić duszę od świata fizycznego.
Ogień jest święty – to boski element, który oczyszcza i prowadzi duszę ku następnemu życiu lub wyzwoleniu (moksha).
Rytuały i mantry wspierają przejście duszy.
👉 Dla wielu Hindusów kremacja nie jest tylko kwestią praktyczną – jest aktem miłości, pomagającym duszy iść naprzód.
