Planowane zastąpienie tradycyjnych szczepionek
Do 2030 roku władze służby zdrowia planują zastąpić obecnych 500 szczepionek ludzkich i weterynaryjnych szczepionkami zawierającymi mRNA (mRNA), w tym 120 przeznaczonymi do użytku ludzkiego. To podejście szczególnie faworyzuje samoamplifikujące się szczepionki mRNA, które dr Sabatier uważa za najniebezpieczniejsze.
Równolegle opracowywane są transamplifikujące szczepionki mRNA, wykorzystujące dwa różne mRNA: jeden kodujący kompleks replikazy, a drugi antygen. Takie podejście oferuje korzyści ekonomiczne dla przemysłu farmaceutycznego, ponieważ mRNA kodujące kompleks replikazy można ponownie wykorzystać we wszystkich szczepionkach; tylko druga nić zmienia się w zależności od docelowego antygenu.
Co jeszcze bardziej niepokojące, trwają również prace nad szczepionkami opartymi na kropkach kwantowych mRNA i grafenu. Szczepionki te wykorzystują grafen funkcjonalizowany ładunkiem dodatnim dzięki polietylenoiminie, która stabilizuje mRNA poprzez wiązania jonowe. Szczepionki te mogą być aktywowane zewnętrznie za pomocą energii fotonów, ultradźwięków lub pól magnetycznych. Grafen nie jest jednak biokompatybilny i stwarza poważne ryzyko.
Kobiety w ciąży są szczególnie narażone
Tradycyjnie szkoły pielęgniarskie odradzają szczepienia kobiet w ciąży. Jednak obecnie władze sanitarne zalecają kobietom w ciąży szczepienie się przeciwko krztuścowi, Haemophilus influenzae typu b (Hib), zapaleniu oskrzelików, a nawet COVID-19 szczepionką mRNA Comirnaty.
Według dr Sabatiera, to zalecenie jest błędne, ponieważ białko Spike produkowane przez te szczepionki zaburza układ renina-angiotensyna poprzez nadmierną aktywację szkodliwego receptora AT1R. Układ ten odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu narządów zarodka i płodu. Najnowsze badania wykazały, że mRNA może przenikać przez barierę łożyskową i aktywować układ odpornościowy płodu. Sytuacja ta może wyjaśniać niedawny wzrost liczby martwych urodzeń i poronień.
Układ renina-angiotensyna kontroluje również syntezę hormonów steroidowych, w tym hormonów płciowych. Jego dysfunkcja hamuje produkcję androgenów, estrogenów i progestagenów, co wpływa na libido i płodność.
