HAARP: Ostateczna broń globalnej kontroli
Kolejnym filarem argumentacji Séverac jest HAARP (Program Badań Aktywnej Zorzy Polarnej o Wysokiej Częstotliwości), który opisuje jako broń elektromagnetyczną zdolną do manipulowania klimatem, wywoływania klęsk żywiołowych, a nawet wpływania na umysły na dużą skalę. Ta wojskowa instalacja, zlokalizowana na Alasce, rzekomo wykorzystuje fale o wysokiej częstotliwości do zakłócania jonosfery, co może mieć potencjalne konsekwencje dla klimatu i zdrowia ludzi.
Autorka doszukuje się paraleli między HAARP a wydarzeniami takimi jak huragan Sandy i sztorm Xynthia, sugerując, że mogą one być wynikiem ukierunkowanych ataków klimatycznych. Na poparcie swoich oskarżeń powołuje się na oświadczenia naukowców i personelu wojskowego, a także na odtajnione raporty. Dla Séveraca HAARP symbolizuje dążenie elit do kontrolowania nie tylko środowiska, ale także ludności, poprzez poddawanie ich technologiom „kontroli umysłu”.
Transhumanizm i koniec ludzkości
Książka zgłębia również projekt transhumanistyczny, który Séverac postrzega jako ostateczny etap tej wojny z ludzkością. Poprzez genetyczną manipulację jednostkami, wszczepianie chipów RFID lub promowanie technologii takich jak ektogeneza (sztuczna ciąża), elity dążą do stworzenia nowej rasy potulnych, pozbawionych tożsamości „ludzi-maszyn”. Autorka przytacza eksperymenty, takie jak te przeprowadzone w Instytucie Świętego Barnaby w New Jersey, gdzie na świat przyszły genetycznie zmodyfikowane dzieci, noszące DNA trojga rodziców.
Według autora, projekt ten wpisuje się w logikę eugeniczną, ilustrowaną wypowiedziami takich postaci jak John P. Holdren i Ted Turner, którzy otwarcie opowiadają się za depopulacją. Séverac dostrzega w tym dążenie do zredukowania ludzkości do „rezerwuaru ludzi-maszyn”, pozostających na usługach drapieżnej oligarchii.
